Urodził się 2 lutego 1898r. w Samocicach nad Wisłą, zmarł 10 lipca 1962r. w Zborowicach. Ksiądz rzymskokatolicki, święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1922r. w Katedrze Tarnowskiej. Był proboszczem parafii Św. Marii Magdaleny w Zborowicach (diecezja tarnowska, woj. małopolskie) w latach 1934 – 1962.
Działalność w Zborowicach.
Został mianowany proboszczem Parafii Św. Marii Magdaleny przez ks. bp. Franciszka Lisowskiego, parafię objął 27 czerwca 1934r. Do Zborowic przybył
z wikariatu w Lisiej Górze. Troskę o życie religijne i moralne parafian łączył z troską o sprawy gospodarcze, mające stanowić wsparcie w pracy duszpasterskiej:
- budowa domu parafialnego w latach 1935-1936,
- prace remontowe przy kościele - 1936,
- malowanie kościoła – 1937,
- odnowienie kościoła z zewnątrz 1938-1939,
- odnowienie głównego ołtarza - 1957,
- remont organ – 1959.
Organizował pomoc materialną dla parafian poszkodowanych w czasie powodzi, które trzykrotnie dotknęły parafię za jego pobytu w Zborowicach. W 1934r. włączył się w prace Komitetu Powodziowego w Zborowicach, działającego po powodzi, która miała miejsce 16-17 lipca 1934 roku. W czasie głodu w 1935r. po jego interwencji 90 rodzin w parafii zostało objętych pomocą starostwa.
W dniu 15 września 1944r. podjął się mediacji z dowódcą hitlerowskiego oddziału pacyfikacyjnego, dokonującego represji na ludności cywilnej w odwecie za napad partyzantów na pociąg na Zawodziu, czym przyczynił się do zmniejszenia liczby rozstrzelanych ludzi oraz spalonych gospodarstw we wsi Zborowice. Zabitym mieszkańcom urządził manifestacyjny pogrzeb.
W 1961 roku z powodu choroby zrezygnował z probostwa, prosząc o wyznaczenie administratora, którym został ks. Kazimierz Zając, późniejszy następca na stanowisku proboszcza.
Zmarł 10 lipca 1962r., uroczystości pogrzebowe, którym przewodniczył ks. bp. Jerzy Ablewicz odbyły się w Zborowicach 13 lipca 1962r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zborowicach.
15 września 2019r z inicjatywy mieszkańców Zborowic poświęcone zostały dwie tablice upamiętniające duchownego. Jedna z nich została umieszczona
w kościele a druga na cmentarzu.